چرا در« بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ »، از لفظ رحمن و رحیم استفاده شده، و از صفات دیگر استفاده نشده است؟

رحمان از اسماء مختص به خداوند است، و در مورد غیر او به کار نمی‌رود

1. صفت «رحمان» اشاره به رحمت عام خداوند است که شامل؛ دوست و دشمن، مؤمن و کافر و… می‌باشد و همه بندگان از مواهب گوناگون حیات بهره‌مندند.و صفت «رحیم» اشاره به رحمت خاص پروردگار است که ویژه بندگان مطیع، صالح و فرمانبردار است. ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

تمثل به معنای مثل و همانند چیزی در آمدن است بی آن که ماهیت اصلی خود را از دست دهد. به این معنا که چیزی شکل و صورت دیگری را می گیرد و خود را همانند آن در می آورد؛ چنان که تجسم به معنای آن است که چیزی که مجرد است جسمی را قبول کند و خود را به شکل موجودی دارای جسم نشان دهد. در آیات قرآنی از تمثل یک بار در آیه 17 سوره مریم استفاده شده است؛ با این همه به سبب آن که مباحث مربوط و یا مرتبط با آن، نقش اساسی را در زندگی انسان دارد و در سیر نزول و صعود بشر از خدا به خدا، انسان با عوالم مثال متصل و منفصل مواجه است و عالم برزخ یک عالم مثال منفصلی برای آدمی است که گذر از آن برای همگان طبیعی است و یا مساله خواب و رویا و مباحث آن زندگی بشر را تحت تاثیر جدی قرار می دهد، پرداختن به تمامی ابعاد موضوع امری بسیار مهم و اساسی است.

نویسنده به سبب اهمیت و ارزش آن در حوزه های معرفت شناختی و روان شناسی به سراغ آموزه های وحیانی قرآن رفته تا برخی از ابعاد و نکات آن را از زبان قرآن تبیین و روشن نماید. با هم این مطلب را از نظر می گذرانیم. ادامه مطلب...