هدف امام حسین (علیه السلام)
ماه عزای حسین رسید همه سیاه پوشن، همه جا سیاه پوش شده اما تنها
سیاه پوشیدن و سیاه پوش کردن و اشک ریختن و نذری دادن کافی نیست،
باید بدانی حسین برای چه رفت برای چه حجش را نیمه کاره گذاشت؟
برای چه طفل شش ماهه برد؟برای چه زن و فرزند برد؟ برای چه از ابوالفضل
و علی اکبر و قاسم گذشت ؟ برای چه بهترین یارانش را با خود برد؟
باید بدانیم که حسین هدفش خلافت نبود ،هدفش قهرمان تاریخ شدن هم
نبود، حتی هدفش بهشت نبود! پس چه چیز او را به نینوا کشاند؟
راستش گیجم بعد این همه سال هر وقت محرم می‌آید فکر میکنم مگر می‌شوداز عزیزترین‌ها گذشت، از جگر گوشه گذشت؟
حسین پس پرده ی حکمت حادثه‌ی کربلا را دیده بود و رفت و از دلبستگی‌ها و بهترین‌هایش گذشت، چرا ؟
قال علیه السلام: إنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلاَبَطِرًا وَلاَمُفْسِدًا وَلاَظَالِمًا وَإنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْءصْلاَحِ فِی أُمَّه جَدِّی مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَهُ عَلَیْهِ وَءَالِهِ؛ أُرِیدُ أَنْ ءَامُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ، وَأَسِیرَ بِسِیرَه جَدِّی وَسِیرَه أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه‌السلام.
من خروج نکردم از برای تفریح و تفرّج؛ و نه از برای استکبار و بلندمنشی، و نه از برای فساد و خرابی، و نه از برای ظلم و ستم و بی‌دادگری! بلکه خروج من برای اصلاح امّت جدّم محمّد صلّی الله علیه وآله است. من می‌خواهم امر به معروف نمایم، و نهی از منکر کنم؛ و به سیره و سنّت جدّم، و آئین و روش پدرم علیّ بن أبی طالب علیه السّلام رفتار کنم.
ما نمی توانیم از دلبستگی‌هایمان بگذریم! ما که ادعای حسینی بودن میکنیم.
حواسمان باشد اگر سیاه میپوشیم و سینه می‌زنیم و اشکی میریزیم به هوای شفاعت حسین(علیه السلام) این کار را نکنیم،برای زیارت حسین هم این کار را نکنیم.
بلکه برای خود امام حسین (علیه السلام)، برای هدف امام حسین (علیه السلام) این کار را بکنیم.
حسینی شویم و دین دین محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) را احیا کنیم مثل امام حسین (علیه السلام) و یاران باوفایش.
" ایام محرم و عزای بزرگ قهرمان عشق و ایثار تسلیت باد "
